شمّه ای از غم هجر تو به بلبل گفتم ؛
آن تُنُک حوصله رسوای گلستانم کرد
ذره ای از غم هجران تو گفتم با شمع ؛
آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد…
