منم سرگشته حیرانت ای دوست

چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه اشکها که در گلو رسوب شد نیامدی

غروب آتشین سخن تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه

 ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام

دوباره صبح، ظهر، عصر، نه غروب شد نیامدی

نون و قلم نبی است و ما یسطرون حسین        طاق فلک علیست به عالم ستون حسین

خلقت تمام حضرت زهراست خون ؛حسین        هستی تمام ظاهر و مافی البطون حسین

با یک  قیامت  هست هم الغالبون  حسین        در  این  قیام  نقطه  پرگار  زینب  است  

سردار سر سپرده  جولان  عشق کیست         تنها  امیر  فاتح  میدان  عشق  کیست

عشق است حسین گوش بفرمان عشق کیست        روح دمیده در تن بی جان عشق کیست

            علامه  مفسر  قرآن  عشق  کیست        اذن  دخول  در  حرم  یار زینب است        

ذرات و کائنات همه مرده یا خموش                در احتجاج بود زنی یک عَلَم به دوش

آتش نشان قهر خداوند در خروش              هو هوی ذوالفقار علی می رسد بگوش

 در هیبتی زحیدر کرار زینب است

 پیداترین ستاره دیبای خلقت است                  زیباترین سروده لبهای خلقت است

زهراترینِ زهره ی زهرای خلقت  است                 لیلاترینِ  لیلی لیلای خلقت است

شیواترین سوال معمای خلقت است                 گنجینه  جزیره اسرار زینب است

به نیزه دیده  زینب گرفت راه                      مبهوت می نمود به سر نیزه ای نگاه

آتش کشید شعله ز دل تا کشید آه           که ای جان پناه زینب و اطفال بی گناه

       راحت بخواب که پرستار زینب است

از نای من به ناله چو افتاد نای نی            عالم شنید از پس آن های های نی

تو بر فراز نی و من در قفای نی                  آنقدر سنگ خورده ام از لا بلای نی

تا اینکه یافتم سرت از رد پای نی           عشق تو هست آتش و نیزار زینب است

خورشید روی قله نی آشکار شد                 کوچکترین ستاره سر شیر خوار شد

ناموس حق به ناقه عریان سوار شد       هشتاد و چهار خسته به هم هم قطار شد

زیباترین ستاره دنباله دار شد                     در این مسیر نور جلودار زینب است .

بسم رب المهدی

چو گیسوی کمندت هر شب به پیچ و تابم        ای ماه عالم آرا یک شب بیا به خوابم

تنهایم  و  به  عالم  من  جز  تو کس ندارم        از بس  زدم  صدایت دیگر نفس ندارم

 بر  لوح  سینه  خود  نام  تو  را  نوشتم           عشق توسرنوشتم ای روی توبهشتم

 جز  گفتگوی  وصلت  من  گفتگو  ندارم            جز  دیدن  جمالت  من  آرزو   ندارم

 قسم  به  تار  مویت  بر موی  تو  اسیرم         ترسم  که  عاقبت  از هجران تو بمیرم

 از  من  چرا  جدایی  با  من بگو  کجایی         هستی تو در مدینه یا دشت کربلایی

 مستم به روی ماهت محتاج یک نگاهت          ای نور چشم نرگس چشمم بود براهت

کی جلوه  مینمایی  ای  جان من فدایت         در  کوچه  مدینه ، زهرا  زند  صدایت

ای  یار  مانده  تنها  ، تنها  تو  را  بجویم         تا لحظه های آخر یابن الحسن بگویم

     میمیرم از جدایی یابن الحسن کجایی

ای آنکه روز اول با من تو آشنایی                   سائل به در نشسته تا در بر او گشایی

آیا شود ببینم روزی ز در در آیی                   با یک نگه به پایت سازی مرا فدایی

ای لاله بهاری تنها تویی حبیبم                       یک قطره بر جمالت آیا شود نصیبم

ترسم نیایی و من از کف دهم شکیبم                ترسم دهد زمانه آخر  مرا فریبم     

مردم ز درد هجران کو مرهم و دوایی                  یابن الحسن کجایی مُردم از این جدایی

هر شب به صفحه دل نقش تو را کشیدم             اما گُل ِرخت را یک لحظه هم ندیدم 

باجان و دل غمت را بر جان و دل خریدم           آیا شود ببینم روزی به تو رسیدم    

مخمور جام عشقم ساقی بده نوایی                            یابن الحسن کجایی کی میشود بیایی       

طاق دو ابروی تو شد قبله نمازم                            پرده ز رخ بگیر و کن آشنا به رازم     

دیدار روی ماهت گشته همه نیازم                        از دوری رخ تو بنگر به سوز و سازم   

توبه شکن شدم من از بسکه با وفایی                    یابن الحسن کجایی مُردم از این جدایی 

این جمعه هم آمد و نیامدی..مولا جان تا کی چشم انتظاری بکشیم ..بخدا دلمون به فرج شما زنده هست هر سحر جمعه که میرسه حال وهوایی پیدامیکنیم که انشاالله یوسف فاطمه (ع)همین جمعه میاد .اون آقای مهربون

اون انتقام گیرنده چادر خاک آلود

آخه ارباب وقتی که ایام فاطمیه میرسه داغ هجر شما بیشتر ما رو میسوزونه....هر جا میریم از مادرتون نوشتند...

نماز عشق را بین در و دیوار قامت بست   رکوع آن میان کوچه ها میکرد

آقا میبینیم نوشتند :

دنبال حیدر میدوید از سینه اش خون میچکید میگفت با سوز جگر یابن الحسن یابن الحسن

کاشکی بودین آقاجون...کاشکی بودین و میدیم لحظه انتقام و....از این میترسم که شما بیاین و من زیر خاک باشم ..

نباشم ونبینم لحظه  انتقام و....و آن چه لحظه  ایست

یک عمر گریه کردیم و التماس کردیم وگفتیم آقا بیا ..خدا کنه وقتی میایی ما هم باشیم ....خدا کنه  خدا کنه که ما هم باشیم ..

از چشمه سار عرفان هرکس وضو ندارد          

  در سجده گاه  عشقت آبی به رو ندارد

                                      شب تا سحر نخفتم با ماه راز گفتم    

                                    چشمم به دور  هجران با خواب خو ندارد

 از اشک پروراندم در دل گل ولایت                   

 این  آب  را  طبیعت  در هیچ  جو  ندارد

                                   با گل، گل ِخیالت تا روبرو نمودم    

                                  گل شد خجل که با تو او رنگ و بو ندارد

  رو تاختی ز گلشن با سرو گفت سوسن            

   از پشت سر ببینش گل پشت و رو ندارد

                              از یک نگاه چشمت مستور عاشقانت                 

                              ساقی نگر که در کف  جام وسبو ندارد

  جویند عاشقانت از هر دری نشانت         

  هستی  تو  در  دل  ما  این گفتگو ندارد     

                            راه وصال بستی با دیگران نشستی          

                            رو کن به هرکه خواهی گل پشت و رو ندارد  

                  یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم    

                از سر خویش گذر کرده، سُوی یار شدم

                 آرزوی خم گیسوی تو خم کرد قَدَم        

                   باز انگشت نمای سَر بازار شُدم

                طُرفه روزی که شبش با تو به پایان بُردم   

                از پی حَسرت آن مونس خمّار شُدم

                با که گویم که دل از دوری جانان چه کشید     

               طاقت از دست بُرون شد که چنین زار شدم

               یار در میکده ، باید سُخن دوست شنید    

                طوطی باغ چه داند ، بَرِ دلدار شُدم

               آن طَرب را که زبیماری چشمت  دیدم   

               فارغ از کون و مکان گشتم و بیمار شُدم

از کوچیکی بهمون گفتن که یه صاحب داریم که ما ها رو میبینه ،صدامونو میشنوه ،...صاحب زمونمونه...

.اون یه آقای مهربونه که ما رو خیلی دوست داره.....یه اربابی که همیشه ما هارو دعا میکنه...

.بهمون گفتن از ما که گذشت و لی شما قول بدین که گناه نکنین تا از دستتون ناراحت بشه...آخه اون آقا خیلی دل شکستس....اون مهربون عالم ....اون چشماش همیشه واسه مادرش بارونیه...واسه جدش..واسه....

آقا جون بزرگ شدیم ولی اون حرفا یادمون  رفت....یادمون رفت که دیگه گناه نکنیم...یادمون رفت شما مارو میبینی...صداهامونو میشنوی...

.وااااای

.آقاجون نمیدونم چند بار که پرونده اعمالمو دیدی چشماتو بستی و ......آقاجون بخدا شرمندم....ای حجت خدا.....دلامون سیاه شد...

.ولی به امید نور شما زنده هست....گفتن که خیلی کریمی....ندیدمت و لی خیلی دوستت دارم ..

.میدونم داری نگام میکنی آقاجون ببین دارم گریه میکنم و میگم.....آقاجون بخدا دلم تنگه...از زمونه خسته شدم...

..نگام نکنی و جوابمو ندی ..ارباب بگو کجا برم...جز در خونه شما در خونه چه کسی و بزنم ....

.مو لای یا مولای انت مالک و انا مملوک و هل یرحم المملوک الا المالک...

دنیا گردو است و من و تو و ما مجنون ، و صاحب الزمان لیلی بزم وجود ، و زندگی صحنه ی امتحان ، اگر به گردوها توجه نکردیم لیلی را به ما می دهند ، اما اگر سرگرم گردوها شدیم تا آخر عمر باید گردوبازی کنیم