منم سرگشته حیرانت ای دوست

علامه شبر در تفسیر خویش ذیل آیه «وبالوالدین احسانا» بیان می کند که مراد از والدین، پدر و مادر معنوی انسان یعنی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها هستند و امروز قطعا امام عصر و زمان  علیه السلام پدر ولایی و معنوی شیعیان هستند ..

سلام باباجان

 کاشکی  یه روزی بیاد که بشه شما رو ببینم  ، خیلی سخته که بچه باباشو نبینه !

چرا به من میگن یتیمی ! ..مگه شما نیستید مگه منو نگاه نمیکنید ..مگه حرفامو نمیشنوید

آره درسته خیلی بدم ، خیلی اذیتتون کردم ، ولی

 به من از کوچیکی گفتن که یه بابایی داری که مولای عالم ؛ مهربون مهربوناست 

بابایی میشه یه لحظه ببینمتون !

گر بتو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو    شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

ای پدر مهربان ، مهدی صاحب زمان   متی ترانا و نراک .. 

                                    .سیدی و مولای انظر الینا نظرة رحیمه

        تو که با گوشه چشمت غم عالم ببری    حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

  از آتش هجر تو پروانه صفت میسوزم    شاهد سوز نهان دیده ی گریان من است

  همچو یعقوب همه دیده به ره دوخته ام    چون که روی مه تو یوسف کنعان من است

  صبح امید وصالت ز چه طالع نشود          این هم از تیرگی گردش دوران من است

  در  ره  وصل  تو آرام ندارد دل من            مرغ شب تا به سحر ناظر افغان من است

  هر کجامی نگرم فتنه و آشوب به پاست    این هم ازبخت من وحال پریشان من است

از ابرهای روی سرم ترس دارم و

باید دوباره اشک شوم تا ببارم 

هی جمعه ها سه شنبه تر و هی سه شنبه ها .

اصلا بگو چگونه ؟! بگو کی سه شنبه ها -

- نزدیک تر به ساعت موعود می شود؟

کی لحظه های دیر شده زود می شود؟!

پرواز یک پرنده بی پر قشنگ نیست

لطفا بیا ! نگو که دل واژه تنگ نیست

هر روز نقش تازه تری می کشم تو را

اما قشنگی تو به نقاش و رنگ نیست !...

دنیا شروع خسته ی یک اتفاق بود

دنیا بدون آمدنت ... نه ! قشنگ نیست.

زهره جعفرزاده

بازهم فاطمیه بی حضور مولایمان  آمد ....

  «دنبال حیدر میدوید....

                          از سینه اش خون میچکید ....

          میگفت با سوز جگر :

                                         یابن الحسن یابن الحسن ..» 

               ای انتقام گیرنده چادر خاک  آلود ! ناله ی  مادرمان  هنوز از پشت در به گوش میرسد

ای امید دلشکستگان نمیایی !

عزیزم کاسه چشمم سرایت

میان هر دو چشمم جای پایت

از آن ترسم که غافل پا گذاری

نشیند خار مژگانم به پایت

 امام موسى کاظم (علیه السلام):

«طوبى لشیعتنا المتمسکین بحبّنا فى غیبة قائمنا، الثابتین على موالاتنا والبراءة من اعدائنا، اولئک منّا و نحن منهم، وقد رضوا بنا ائمة ورضینا بهم شیعة، طوبى لهم ثم طوبى لهم، هم والله معنا فى درجتنا یوم القیامة».

الزام الناصب، ص 68.

خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم ما بر محبت و ولایت ما و بیزارى از دشمنان ما پایدار ماندند، آنها از ماو ما از آنهائیم. و همانا آنان امامت ما را پذیرفتند، ما هم آنها را به عنوان شیعیان خود پذیرفتیم. خوشا به حال آنها و باز هم  خوشا به حال آنها، آنها به خدا قسم در درجه ما و در کنار ما در روز قیامت اند.

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهى
نگاه دار دلى را که برده‏اى به نگاهى
مقیم کوى تو تشویش صبح و شام ندارد
که در بهشت نه سالى معین است و نه ماهى
چو در حضور تو ایمان و کفر راه ندارد
چه مسجدى چه کُنشتى چه طاعتى چه گناهى
مده به دست سپاه فراق ملک دلم را
به شکر آنکه در اقلیم حسن بر همه شاهى
رواست گر همه عمرش به انتظار سرآید
کسى که جان به ارادت نداده بر سر راهى
تسلى دل خود مى‏دهم به ملک محبت
گهى به دانه اشکى گهى به شعله آهى

(فروغی بسطامی)

مولای ما امام رضا علیه السلام میفرمایند :

کمال الدین ولایتناو البرائه من اعدائنا

 تکامل یافتن دین به دوست داشتن ما اهل بیت و دوری جستن از دشمنان ما است

 بحارالانوار جلد27 صفحه58

اسعد الله ایامکم یا مولای یا صاحب الزمان

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة والنصر